Heino

3.6 Wonen

Heino wordt voor het eerst vermeld in 1236. Van een dorp is dan nog geen sprake. De bebouwing ligt verspreid omdat de voor bewoning geschikte gebieden klein zijn en verspreid liggen. De bebouwing concentreert zich dan vooral langs de huidige Canadastraat waar de woningen op brinken in kleine groepjes bij elkaar staan. Ook nu is de Canadastraat één van de belangrijkste linten. De kerk op het Marktplein is een waardevol cultuurhistorisch en herkenbaar element in het centrum van Heino. In het centrumgebied van Heino is geen sprake van een uniform beeld van de aanwezige bebouwing. Het woningtype, de bouwhoogte, kapvormen en -richtingen variëren in hoge mate. Het centrumgebied heeft vooral de functie van winkelgebied.

Aan de linten van Heino (waaronder de Dorpsstraat, de Stationsweg en de Canadastraat) is voornamelijk expressionistische bebouwing gesitueerd. De panden hebben veelal een zelfde bouwhoogte met kap. Bijzonder is de Stationsweg die loopt vanuit het centrum van Heino naar het station. De weg wordt aan beide zijden begeleid door een bomenrij.

De Zwolseweg in Heino is in de jaren '30 ontstaan langs de noordelijke uitvalsweg vanuit de dorpskern. De bebouwing is gevarieerd. Er komen zowel vrijstaande woningen als rijenwoningen voor. De bouwhoogte van de woningen (met kap) loopt dan ook uiteen.

Woonwijk 'De Kampen' is gebouwd in jaren '60 en heeft voornamelijk een vrij open bebouwingsstructuur. Langs de meeste straten staan vrijstaande dan wel halfvrijstaande woningen op niet al te grote kavels. In het westelijk gedeelte van de woonwijk is een aantal villa's gesitueerd op wat grotere kavels. Bijna alle panden in deze wijk hebben een hellende kap en de meeste woningen hebben een zelfde bouwhoogte. De woonwijk heeft een groen karakter.

De wijk 'Molenhoek' is een woonbuurt ten noordoosten van het centrum die grotendeels dateert uit de jaren '50 en '60. De structuur is helder en overzichtelijk. De wijk kent veel groen zowel op privé-terrein als in het openbaar gebied. Er bevinden zich zowel vrijstaande en halfvrijstaande woningen als woningen in gesloten bebouwing op relatief kleine percelen. De meeste van deze woningen zijn uitgevoerd in twee bouwlagen met kap. Daarbij komen diverse hoogtes van de gootlijn voor, waardoor er sprake is van een wisselend bebouwingsbeeld. Aan de rand (ten noorden van de Van der Capellenweg) liggen enkele grote villa's op grote percelen. Deze zorgen voor een vloeiende overgang naar het buitengebied.

Eind jaren '70, begin jaren '80 is het woongebied in het zuiden van de kern Heino tot stand gekomen. Deze woonwijk wordt gekenmerkt door het woonerfconcept en is in verschillende fasen aangelegd. In het woongebied is een duidelijke structuur van hoofdontsluitingen, langzaamverkeersroutes, verblijfsgebieden en groenzones aangebracht. De bebouwing is gevarieerd.

Als reactie op de naoorlogse architectuur en stedenbouw vindt eind jaren '80 een omslag plaats in het ontwerp van nieuwe woongebieden. De woningnood is achter de rug en er wordt meer marktconform gebouwd. Ook in Heino zijn aan het einde van de 20e en het begin van de 21e eeuw dergelijk woongebied in het noordwesten van de kern gerealiseerd. In de verkavelingsopzet wordt in tegenstelling tot de wijken uit de voorgaande decennia weer gestreefd naar een helder onderscheid tussen openbaar en privé. De woongebieden uit deze periode hebben geen eenduidige structuur. De woningen kenmerken zich door hun variatie aan vormen, kleuren en materialen waarmee de individualiteit van een wijk of buurt optimaal tot uitdrukking kan worden gebracht.

Op enkele plaatsen binnen de kern, met name aan de randen van wijken en de kern zijn gebieden met individueel ontworpen, vooral vrijstaande gebouwen gesitueerd. Deze gebieden hebben een beperkte samenhangende karakteristiek tussen cultuurhistorie, stedenbouwkundig concept en architectuurstijl. De gebouwen zijn individueel ontworpen en de wijken en straten hebben daardoor een gevarieerd gezicht. In de loop der jaren zijn de invloeden van diverse stedenbouwkundige stromingen ook in deze vrije sectorwijken ingebracht.

In Heino ligt in het noordwesten aan de rand van de kern de meest recente uitbreiding van de kern; Kiezebos. Dit is een gebied met een hoge ensemblewaarde. De woningen vallen op door de hoofdvorm en kleurgebruik. De woningen hebben een horizontale geleding en zijn samengesteld uit geometrische vormen. Elke bouwlaag wordt door een verspringing benadrukt.

In dit bestemmingsplan wordt één inbreidingslocatie uit de Structuurvisie Heino 2006-2020 conform het toekomstig gebruik bestemd, aangezien de procedure voor de ontwikkeling reeds afgerond is. Het betreft de locatie 'Kamphof' aan de Dorpsstraat, waar wordt voorzien in vijf appartementen met bijbehorende garages en parkeerplaatsen.